Súmate á nosa petición, e únete a reclamar que NON queremos MÁIS CIE,

• NON MÁIS agresións NIN MÁIS atentados á dignidade nos CIE, converténdoos en espazos de desprotección que non reúnen as condicións adecuadas de seguridade e que vulneran de forma continua os dereitos das persoas internas privadas de liberdade.
• NON MÁIS ambiente carcerario e criminalización dos internos. Revisión do papel da policía nacional nestes centros, a cal desempeña os labores de organización, xestión e control da prestación dos servizos. Estas funcións deberían recaer en profesionais expertos en intervención social.
• NON MÁIS menores internados nos CIE. O ano 2018 foron ilegalmente privados de liberdade 89 menores. Os fallos nas probas de determinación da idade e a falta de traslado a centros de protección durante este proceso vulneran o deber de velar polo interese superior do menor e polos seus dereitos.
• NON MÁIS superviventes de pateiras nos CIE. Estes centros non foron creados para a recepción e identificación de persoas que chegan ás costas españolas en situacións vulnerables.
• NON MÁIS persoas enfermas nos CIE. A asistencia sanitaria é moi deficiente, e detéctase a presenza de persoas con enfermidades graves e problemas de saúde mental. Traxedias como a de Samba Martine poderíanse evitar cun servizo médico con plenas garantías.
• NON MÁIS solicitantes de asilo nos CIE. Moitas das persoas internadas posúen un perfil susceptible de solicitar asilo, pero teñen graves dificultades para acceder ao procedemento con todas as garantías.
• NON MÁIS obstáculos para as visitas de ONG e familiares. A nosa presenza axuda a que se cumpra a lei e protexer os dereitos das persoas internas.
• NON MÁIS arbitrariedade e discriminación nas políticas de detención nos CIE. En 2018, o 68% das persoas internadas procedían de Alxeria e Marrocos.
• NON MÁIS familias separadas nos CIE. Moitas persoas internadas vense separadas da súa familia e traxectoria de arraigo na nosa sociedade.
• NON MÁIS ausencia de tradutores e recursos para informar e orientar convenientemente os internos.
• NON MÁIS expulsións sen previo aviso nin posibilidade de avisar familiares ou un avogado.

En definitiva, NON MÁIS uso abusivo do internamento como forma de xestionar a migración irregular. Existen alternativas xa contempladas pola lei que deberían desenvolverse (como contar cun domicilio no que poder ser localizado), fronte á privación de liberdade, a cal, tal e como está descrita na lei, debería ser unha decisión cautelar e excepcional, en casos puntuais, e non unha medida xeneralizada.